بررسی و تحلیل شاخص‌های استراتژی توسعۀ شهری (CDS) در توسعۀ گردشگری شهری (مطالعۀ موردی: شهر چابکسر)

در گردشگری شهری ارتباط بین سازمان‌های مؤثّر، فرآیند برنامه‌ریزی، توسعة زیرساخت‌ها، تأمین منابع مالی، نظارت و جهت‌دهی به اقدامات، شناسایی ظرفیّت‌ها، تغییر رویکردها و فرهنگ‌سازی، کشف مزیّت‌های جدید از مسائل اصلی مدیریت شهری محسوب می‌شود. شهر چابکسر نیز به عنوان یکی از شهرهای مبدأ گردشگری، نیازمند نگاه راهبردی برای تدوین مدیریت یکپارچة گردشگری شهری است. اجرای طرح‌های سنّتی و فقدان رویکرد یکپارچه موجب هرز منابع در این شهر شده و ضرورت دارد که مدیریت شهری جهت حلّ چالش‌ها از رویکرد مدیریت یکپارچة گردشگری شهری استفاده نماید. هدف تحقیق، بررسی تأثیر شاخص‌های استراتژی توسعة شهری در مدیریت یکپارچة توسعة گردشگری است. روش تحقیق، توصیفی - تحلیلی، نوع تحقیق، کاربردی و شیوة اجرای آن، پیمایشی است. در این راستا پرسشنامه‌ای با جامعة آماری 365 نفر از شهروندان و 20 نفر از کارشناسان انتخاب و تکمیل شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که میانگین کلّی شاخص‌های مدیریت یکپارچة توسعة شهری در شهر چابکسر با توجّه به وضعیّت شاخص‌های اصلی (حکمروایی خوب، بانکی بودن، قابل زندگی بودن، رقابتی بودن) از دید کارشناسان برابر با 92/2 و از دید شهروندان برابر با 70/2 که هر دو میانگین از میانگین نظری پرسشنامه‌ یعنی عدد 3 کمتر است. از آنجا که وضعیّت مدیریت یکپارچة توسعة گردشگری تحت تأثیر وضعیّت شاخص‌های مدیریتی و حکمروایی، شاخص بانکی بودن از بُعد فنّاوری و مالی، شاخص‌های قابلیّت زندگی با رویکرد اجتماعی، اقتصادی، خدماتی - کالبدی و رقابتی بودن است، بنابراین جهت بررسی وضعیّت شاخص‌ها در شهر از آزمون T تک‌نمونه‌ای استفاده گردید. با توجّه به نتیجة آزمون هیچ‌کدام از شاخص‌های مورد بررسی در سطح زیر 05/0 معنی‌دار نیست. لذا می‌توان چنین استنباط کرد که متغیّر مستقل تحقیق در مدیریت یکپارچة توسعة گردشگریمؤثّر نبوده است؛ بنابراین وضعیّت شاخص‌های فوق در شهر چابکسر در حدّ پایین‌تر از متوسّط ارزیابی و بیانگر آن است که تأثیرگذاری شاخص‌ها در مدیریت یکپارچة توسعة گردشگری در شهر چابکسر مطلوب نبوده و نیازمند بازنگری در شیوة مدیریت و توجّه به شاخص‌های کارآمدتر در قالب مدل مورد بررسی است.